Tijdens het ontbijt keuvelt Layana honderd uit. Ze vind het veel leuker dan ze dacht dat Karel nu bij haar inwoont. Ze besluit aan Karel voor te leggen hoe hij erover zou denken als ze met hem meeging naar Egypte. Natuurlijk zal ze wel eerst even haar agent moeten bellen om te kijken of het ook wel allemaal in het schema past, want ze moet tenslotte ook een boek afmaken, maar het kan geen kwaad om Karel eerst hierover te polsen. "Dus toen ik dat hoorde dacht ik, misschien... nou ja misschien vind je het leuk als ik meeging naar Egypte? Je moet het me eerlijk zeggen hoor, als je het niets vind of als het voor jou onwerkbaar is, dan... Nou ja dan is dat natuurlijk voor mij even pijnlijk te horen maar dan weten we wel waar we staan toch?" Sinds Karel er is lijkt ze meer energiek dan ooit en vind ze zichzelf zelfs een tikkeltje nerveus klinken. Hopelijk gaat dat zeker nog over...
Karel luistert terwijl hij zijn warme wafels eet en begint te glimlachen als hij van Layana haar voorstel hoort. "Dat lijkt me wel een heel leuk idee. Kunnen we 's avonds samen lekker de omgeving verkennen, overdag ga ik foto's maken, kan jij aan je boek werken. Ja ik zie dat wel zitten." hij knikt instemmend. "Echt!?" vraagt Layana nog. Hij kijkt haar even aan en geeft haar een knipoog "Lay, als ik het niet zou willen had ik dat ook echt wel gezegd. Maar ik vind het juist leuk. Is weer eens wat anders dan er alleen op uit te moeten. Trouwens, iemand moet het gif van die schorpioen uit mijn aderen zuigen als ik gebeten wordt." grapt hij wat hij meteen moet bekopen met een tik op zijn bovenarm. "Hey!" reageert hij verontwaardigd en kijkt haar aan terwijl hij over de plek wrijft. "Das niet lief!" Layana snuift "Oh en mij zo even vertellen dat daar dikke schorpioenen zitten op die manier is wel lief bedoeld dan?" Karel grijnst.
"Ja nou alsof je dat niet wist dan." En hij gaat verder met zijn wafel. "Jawel... maar toch. Maar je vind het leuk dus. Niet vervelend?" Karel schud zijn hoofd. "Nee natuurlijk niet. Ben het eigenlijk wel een beetje zat om steeds op mijn eentje overal heen te gaan." Layana klapt in haar handen, blij als een kind met een lolly zou zijn. "Mooi ga ik straks even mijn agent bellen om te kijken of ik ruimte heb om weg te gaan." Dan verzucht ze "Egypte... Ik ben daar nog nooit geweest weet je dat?" Karel kijkt even op van zijn ontbijt. "Dat meen je niet." Zegt hij vol ongeloof. "Nee, ik heb eigenlijk nog nooit echt gereisd. Zelfs niet toen ik nog thuis woonde. We hadden het niet zo breed en vakantie was voor de rijken." Legt ze uit. Karel fronst even. "Man ik voel me nu best wel verwend." Layana kijkt hem even aan en glimlacht dan "Waarom? Alleen omdat jij en je familie wel op vakantie ging? Kijk als je het kon doen is dat mooi."
Karel haalt even kort zijn schouders op "Misschien wel ja, maar ik blijf me toch een beetje schuldig voelen. Ik ben gek ik weet het." Layana legt een hand op zijn arm en glimlacht "Nee hoor dat is juist heel erg lief." Zegt ze zacht. Meteen schiet het bloed naar Karel zijn wangen en kleurt ze vuurrood. "Misschien." mompelt hij wat verlegen. "In ieder geval, lijkt me echt spannend. Oh en misschien kunnen we een ritje op een kameel maken!" vervolgt ze haar dagdromen. Karel knikt "Ja dan maak ik een foto van jou op zo'n kameel!" vult hij meteen enthousiast aan. "Maar jij gaat toch wel met mij op zo'n kameel?" wil Layana meteen even weten. "Natuurlijk! Niets leuker dan met je vriendinnetje op een brommende blaasbalg uitflabberend dier te zitten dat ook nog eens lekker kwijlt." grinnikt Karel. "Nahhh. Lekker dan! Ik hoor het al, laat je me gewoon alleen op dat beest zitten natuurlijk." Layana vouwt haar armen over elkaar.
Karel kijkt op, zijn wafels zijn op en hij is nu ook aan het dagdromen, maar toch over hele andere dingen dan Layana over zit te fantaseren. "Nee joh ik zou een hele fotorapportage kunnen maken over je verblijf in Egypte. Is leuk!" zegt hij nu enthousiast. Layana mompelt wat. Karel fronst even en geeft haar een zacht duwtje tegen haar arm "Ah kom op joh. Niet zo doen nou. Je bent mega sexy op zo'n kameel, iemand moet die Egyptenaren in bedwang houden dat ze je niet bespringen." Layana bromt "Dat zeg je alleen maar om me op te vrolijken." Karel schud zijn hoofd. "Dacht het niet! Maar als ik op details inga kan ik wel eens gezien worden als een heel eng pervers mannetje, dus ik hou mijn fantasieën lekker voor mijzelf." zegt hij met een speelse grijns en geeft haar een knipoog. Nu is het Layana's beurt om te blozen. "Daar ben je dan nu te laat mee." grijnst ze. "Nu denk ik dat al." Karel schiet in de lach.
Hoofdschuddend maar wel met een glimlach staat Layana op. "Je bent me er wel een Karel Wijnand. Laat ik eerst maar eens even kijken of ik op kort termijn nog wat kan regelen voor we wilde fantasieën gaan aanbreken hmm." Ze begint de tafel af te ruimen en Karel haalt zijn i-pad tevoorschijn om zijn eigen agenda te checken. "Ik moet nog even wat foto's maken op het kerkhof vanmiddag en dan aan het eind van de dag zou ik al vertrekken." Zegt hij bedenkelijk. "Oh dat is wel heel kort dag." Layana kijkt hem even verbaasd aan. "Ik dacht dat je nog wel even had voor je ging." Karel zucht eens. "Ja ik weet het, maar die opdrachtgever zit me achter de vodden. Als ik hem nog langer af hou dan kon ik die opdracht in het geheel wel eens mislopen." Layana knikt "En dat willen we niet. Nou ik kijk wel even. Anders is het gewoon even niet anders. Komen we ook wel weer overheen."
"We kunnen natuurlijk altijd nog samen gaan, zonder werk. Wel zo ontspannend." stelt Karel voor. "Dat bedoel ik. En er zijn zoveel plekjes op de wereld waar ik nog niet geweest ben, misschien een plek waar we alle twee niet geweest zijn." Layana haalt zijn bordje weg en glimlacht. "En ik heb zo het gevoel dat er vast nog wel een plek is waar ook jij met je fotografen verleden nog nooit geweest bent." Karel knikt "Zeker weten." "Nou dan kunnen we eens kijken of we niet daarheen kunnen als ik nu niet mee kan." Oppert Layana en zet de borden in de vaatwasser. Ze wast haar handen even en pakt haar mobiel erbij. Het gesprek is kort en loopt niet zoals ze gehoopt had. "Layana, ben je dan helemaal vergeten dat je morgen naar het ziekenhuis zou gaan om daar die cheque te overhandigen namens het kinderfonds?" vraagt haar agent meteen. "Wat? Is dat morgen al? Ik dacht dat dat volgende maand pas was!"
Layana schuift haar bril wat op en zucht eens diep. "Dat is nou jammer." mompelt ze zacht. "Ja meis, ik kan er ook niets anders van maken. Het is een beetje kort dag om die mensen van het Kinderfonds af te bellen. Hoewel als je echt met alle geweld wil dat ik dat doe, dan..." Layana kan haarzelf wel voor de kop slaan als ze zichzelf hoort zeggen "Nee, nee laat maar joh. Het is geen man overboord. Het is gewoon jammer maar goed." Haar agent kan hier alleen maar mee instemmen. "Luister, als je wilt hou ik gewoon vanaf... de... even kijken... de derde van volgende maand alles vrij en dan kan je erop uit trekken als je dat nodig hebt." Layana knikte, dat was exact twee dagen na Karel zou terugkeren uit Egypte, dus misschien kon ze daar wat mee. "Ja dat is goed." Dan is het even stil en vraagt haar agent uiteindelijk. "Dus hij bevalt wel? Die Karel?" Layana grinnikt "Ik vertel je er nog wel over." zegt ze geheimzinnig.
Later die middag kijkt Karel zijn bagage na voordat hij met de taxi naar het vliegveld gebracht zal worden. Voor het eerst ziet hij ertegen op als een berg om op reis te gaan voor drie weken. Hij zucht eens diep en haalt een hand door zijn haar "Goed, ziet ernaar uit dat ik alles heb." zegt hij tegen zichzelf. Layana komt aangelopen. "Zo! Jij hebt niet gehoord van licht reizen geloof ik he?" probeert ze om de toch wel drukkende sfeer wat te verlichten. Karel grijnst ietwat pijnlijk. "Ik weet het, maar ik ben één van die personen die altijd het gevoel heeft de helft vergeten te zijn ook al heb ik duidelijk genoeg alles bij me en meer." Hij krabt zich eens op het achterhoofd als hij naar de koffers kijkt. "Dit is nog niet zo heel veel voor drie weken hoor." Layana haalt eens diep adem, zet haar handen in haar zij en besluit dan met een droge stem "Nou nee, het is ook niet zoveel, als je het zelf niet hoeft te verslepen."
"Waarom denk je dat ik baal dat ik jou niet mee heb?" grinnikt Karel nu waarop hij meteen een zeer dodelijke blik van Layana krijgt toegeworpen. Meteen legt Karel zijn handen op zijn hart "Arghhh!" laat hij pijnlijk horen "Je hebt me net dodelijk geraakt." Layana zegt maar niets en steekt alleen haar tong uit. Grinnikend schud hij zijn hoofd. "Om heel eerlijk te zijn Lay... Heb ik voor het eerst dat ik helemaal geen zin heb om op reis te gaan." zijn gezicht werd nu ernstig en hij keek haar recht aan. Ze rees haar wenkbrauwen. "Oh jee." Karel knikt. "Ja, nou kan het ook niet helpen. Maar het idee om je nu ook alweer te verlaten voor drie hele weken staat me gewoon niet aan. Klink ik nu zielig?" vraagt hij tenslotte. Layana schud haar hoofd "Ik vind van niet. Maar ik ben dan ook wel een tikkeltje bevooroordeeld. Ik vind het idee dat je weer weg moet voor zo lang namelijk ook niet zo heel erg geweldig."
En daar staan ze dan, beiden met een gepaste tegenzin voor het moment. Karel is de eerste die de stilte doorbreekt. "Volgende keer ga je maar mee hoor. Dan moeten we er maar wat op zien te verzinnen hoe we het afstemmen met ieder onze agenda's maar ik denk niet dat ik nou echt sta te trappelen om ooit nog helemaal alleen te moeten reizen. Die tijd heb ik gehad, dat was leuk maar het is waar wat men zegt, het is veel leuker als je je herinneringen kan delen met iemand." waarop hij naar Layana kijkt en warm glimlacht "Een bijzonder iemand. Zoals jij voor mij bent." Layana krijgt het er warm van en ze is er zeker van dat haar wangen weer van kleur verschoten. "Charmeur." zegt ze met een knipoog. "Hmmm maar dat vind jij maar al te leuk, om die aandacht van deze charmeur te hebben." bromt Karel zacht als hij op haar af loopt. Layana doet alsof ze beledigd is "Nou zeg zo aandachtsziek ben ik niet hoor."
"Hmmm maar je vind het wel fijn als ik dit doe..." en met die woorden neemt hij haar in zijn armen. Ze kan zijn hart voelen bonzen. Als het mogelijk is wordt ze nog roder. "Nou... ehm... ik kan niet zeggen dat het onprettig is nee..." fluistert ze ietwat hees ineens. "Oh dat wou ik ook zeggen." zegt Karel met een gespeeld strenge stem. Layana kijkt hem eens diep in de ogen. "Zul je voorzichtig zijn?" vraagt ze. "Natuurlijk. Ben nu dubbel voorzichtig." verzekerd Karel haar. "Goed. En zal je me bellen als je bent aangekomen?" "Lay, ik bel je op het vliegveld voor ik in het vliegtuig stap, zodra ik er weer uitkom en voordat ik ga slapen." Layana glimlacht voorzichtig. "En zul je aan me denken?" "Nee, dat is te veel." Grapt Karel. Layana geeft hem een por die hij niet meer kon ontwijken. "Hmmm ga je ruw met me doen?" zegt hij met een verleidelijke stem. Layana grinnikt "Oh nou wil je ineens vrijwillig vastgeketend worden?"
Karel laat een zacht gegrom horen "Geen slecht idee..." mompelt hij. Terwijl de twee opgaan in elkaar bemerken ze niet dat er een taxi voorrijd. Net op het moment dat Karel Layana hartstochtelijk wilde kussen worden beiden opgeschrikt door de voordeurbel. Karel uit een pijnlijke kreun en mompelt "Verdomt verkeerde timing heeft die chauffeur zeg." Layana kijkt vluchtig over haar schouder en dan weer naar Karel. Ze zucht eens diep. "Nou... ja... dan ehm... is het niet anders. Toch?" en voorzichtig maakt ze zich los uit zijn omarming. Nog een keer gaat de voordeurbel. "En geduld heeft ie al evenmin." gromt Karel nu geïrriteerd als hij naar de voordeur loopt en die open trekt. "Taxi voor Wijnand?" zegt de chauffeur. "Ja, dat ben ik. Die koffers moeten mee..." hij wijst op de drie enorme koffers en de chauffeur pakt er twee op. Karel keert naar Layana en zucht eens. "Nou, dan ga ik maar." Layana knikt "Ja..."
Karel bijt even op zijn lip en het lijkt even alsof hij zich bedacht heeft, dan schud hij zijn hoofd en pakt de laatste koffer om dan maar snel naar buiten te lopen. "Ik bel je vanaf het vliegveld Lay!" roept hij nog buiten. Layana knikt en vind het op het moment even beter als ze niets zegt want dan zou ze zo in een janken uitbarsten. Maar goed dat Karel zo rap de deur uit moest want hij had zeker bemerkt dat ze al tranen in haar ogen kreeg. Snel veegt ze er één van haar wang. "Doe normaal trut!" mompelt ze tegen zichzelf om zich groot te houden. "Het is niet het einde van de wereld." En ze kijkt door het raam naar buiten waar ze nog net Karel in de taxi ziet stappen. "Als ie het toch flikt om iets te laten gebeuren op deze reis, ik zweer ik zoek hem op en zal hem persoonlijk naar huis schoppen zo hard als dat ie nog nooit een schoen onder zijn achterste gevoeld heeft." zegt ze nog alsof ze het tegen Karel zelf heeft.
Dan hoort ze de taxideur dichtgaan en de taxi optrekken. "Nou, het aftellen kan beginnen." Mompelt ze als ze door het raam de taxi nakijkt tot deze de hoek om uit het zicht verdwijnt. Karel is onderweg naar Egypte.