"Als je iets weglaat, dan krijg je straf en die straf... Zal vreselijk zijn." Hij grijnst erbij en Layana weet dat hij bezorgd geweest is maar dat hij nog veel blijer is om haar te zien en dat alles verder goed is. "Vreselijke straf. Hmmm nou dan zal ik maar doen wat je zegt he. Eigenlijk viel het allemaal nog mee, de inbreker is opgepakt en heeft niets mee kunnen nemen. Maar het was even schrikken dat kan ik je wel vertellen." Karel zucht eens diep en zegt uiteindelijk terwijl hij zachtjes door haar haar strijkt "En toen besloot je dat je mij maar even de stuipen op het lijf moest jagen door me te bellen?" Hoewel hij serieus is weet Layana ook wel dat hij wel blij was dat ze hem belde. Het was een teken dat ze in tijden van nood als eerste aan hem dacht en dat maakte dat Karel zich toch wel speciaal voelde. "Ja nou ja, dat slot he, dat was natuurlijk wel kapot. En als jij dan thuiskomt en de sleutel doet het niet meer..." Zei ze zacht.
"Oh dus het was helemaal niet omdat je dacht laat ik snel Karel bellen dan komt hij naar huis en kan me dan beschermen?" grapte hij terwijl zijn stem ook naar een fluisteren daalde. Layana schud in de eerste instantie haar hoofd maar geeft dan toe met een ietwat verlegen glimlach. "Nou ja... Misschien wel een beetje." Karel grijnsde "Oh, een klein beetje maar hmm?" Layana voelt zich al weer helemaal warm van binnen worden als Karel haar kleine kusjes geeft. "Hmm, ja, een... heel ietsiepietsie beetje maar." Plaagt ze hem verder. "Jij mag nooit meer alleen thuis zijn." Zegt Karel gespeeld streng tussen zijn kusjes door. "Want dan gaat dat niet goed. Kijk maar wat er nu gebeurd is. Slot kapot, bijna alles leeggeroofd. Nee, het is duidelijk. Jij mag niet meer alleen thuis blijven. Vanaf nu ga je maar mee als ik ergens heen moet. Kan ik een oogje in het zeil houden en je redden als je weer in een situatie komt."
Hij geeft haar nog wat kleine kusjes en Layana moet wel even lachen. "Oh jee, dat klinkt wel heel ernstig." Zegt ze nog. Karel knikt "Is het ook." bromt hij zachtjes. Layana vind het idee helemaal niet erg en betwijfeld of Karel het vreselijk vind. "Als ik niet beter wist..." begint ze. Karel kijkt haar even aan "Dan?" vraagt hij. "Dan zou ik haast denken dat het een verkapte huwelijksaanzoek is..." Grijnst Layana. Ineens wordt Karels gezicht serieus. Natuurlijk is Layana absoluut niet op de hoogte van wat voor een plannen hij heeft en was dit slechts toeval. Dus hij herstelt zich en tovert een brede grijns tevoorschijn. "Ah dat mocht je willen. Ik zou je eigenlijk over de knie moeten leggen ware het niet dat jij nog altijd diegene bent met de handboeien en ik niet weet of ik morgen dan nog mijn bed kan verlaten." grapt hij terug. Layana lacht en geeft hem een laatste kus. "Hij is fijn... Kom dan maak ik lekker wat te eten."
Daar heeft Karel wel oren naar. Hij was door alle spanning en bezorgdheid helemaal vergeten hoe hongerig hij was. Terwijl Layana kookt sleept hij zijn koffers naar binnen en dekt de tafel. s'Avonds laat hij zich het warme eten goed smaken en verteld ondertussen alles over Egypte. Layana is één en al oor. "Hey en hoe is dat nou gegaan met die gast die in de tent naast je sliep?" Wil ze uiteindelijk weten. Karel gromt eens even kort geïrriteerd en schud zijn hoofd "Breek me de bek niet open. Wat een vreselijke vent was dat zeg. Als ik niet andere dingen aan mijn hoofd gehad had, nou dan had ik hem even door het stof gesleept." Zegt hij als hij nog een hap neemt. Layana kijkt eens naar hem en vind het maar moeilijk om Karel voor te stellen als een agressieveling. "Gek he ik kan je jou helemaal niet agressief voorstellen." zegt ze plotseling. Karel kijkt op en fronst even, dan lacht hij "Shhh, zeg dat nou niet te hard."
Na het eten en als de tafel afgeruimd is ploffen ze beiden op de bank. Ze zitten zo even wat televisie te kijken als Karel ineens naar Layana kijkt "Nou... Zo apart op de bank zitten is ook niet leuk. Kom eens hier jij joh." En hij legt zijn arm om haar heen. "Kijk! Dit is veel beter!" grijnst hij tevreden. Layana leunt lekker tegen hem aan en zucht eens diep. "Je hebt gelijk. Dit zit veel beter." stemt ze in. Ze kijken verder naar het programma. "Hadden we al veel eerder moeten doen." zegt Karel ineens uit het niets. Layana kijkt hem niet helemaal begrijpend aan. "Hmm? Wat hadden we al veel eerder moeten doen?" Karel kijkt haar aan. "Lekker bij elkaar moeten kruipen. Al die tijd dat jij en ik elkaar kennen... Altijd maar om elkaar heen draaien, elkaar toch een beetje op gepaste afstand houden. Ondertussen hadden we wel zo onze gedachten en gevoelens maar hadden voor de ander al beslist. Dat was echt dom."
Layana gaat eens even ervoor zitten en kijkt Karel verbaasd aan. "Nou ja, dat is natuurlijk wel zo. Ik bedoel misschien niet vanaf de eerste dag, maar we kennen elkaar al best lang he? Wanneer besefte jij nou eigenlijk dat je... nou ja dat je meer voor mij voelde?" Karel fronst heel kort "Au." zegt ie simpel. Layana snapt hem niet. Hij schud zijn hoofd en grijnst "Ik had eigenlijk een klein beetje gehoopt dat je vanaf de allereerste keer dat je mij zag al helemaal verkocht zou zijn." bekent hij dan eerlijk. "Ohhhh! Oh... Oh jee... ehm..." happert Layana. Karel schud zijn hoofd en glimlacht. "Is al goed, maar nu weet je dus dat het wel zo voor mij was. Ik weet jij was in die tijd nog helemaal weg van die George." Bij het horen van die naam is het Layana's beurt om eens even geïrriteerd te grommen "Oh... ja... die." Karel moet lachen en knuffelt Layana eens stevig. "Ja, nou. Sorry..." verontschuldigd Layana zich zacht.
"Hoef je toch geen sorry voor te zeggen?" Zegt Karel. "Hij verdient het om eens een flinke schop onder het achter... hey hij was toch niet hier om die inbreker in te rekenen toch?" vraagt hij ineens. Layana kijkt hem aan en lacht "Oh nee dat zou er nog bij moeten komen! Nee was gewoon een collega van hem. Maar hij leest natuurlijk de rapporten, er wordt uiteraard gepraat op het bureau..." geeft ze aan. Karel haalt zijn schouders op "Ach ja, maar jou issie toch lekker kwijt want jij ben nu van mij." Zegt hij met een hele brede grijns en knuffelt Layana nog maar eens om het te bevestigen. Layana begint weer te lachen "Oh ja? Draag ik nu ook al zo'n hondenpenning dan?" Karel gaat daar direct gevat op in "Zou je die willen dan?" Layana geeft hem een speelse duw "Nee! Natuurlijk niet!" Karel kijkt nu geschrokken "Wat nou natuurlijk niet!" Vraagt hij. "Ja, krijg je straks te horen dat je hondenbelasting moet betalen!"
Layana lacht. Maar Karel kijkt haar heel serieus aan, zo serieus dat ze het even heel warm krijgt en ook kriebels. "Layana... Weet je wel dat je echt heel mooi bent?" zegt hij tenslotte met een diepe donkere stem. Layana kan alleen maar naar hem kijken en ze denkt dat ze antwoord geeft maar meer dan een klein piepje komt er eigenlijk niet uit haar keel. "En ik bedoel niet alleen van uiterlijk, maar meer nog van karakter. Je bent heel mooi en zo heerlijk hartverwarmend nuchter. Lief dat het bijna pijn doet." gaat hij ongegeneert verder "Ik zag je die eerste dag op het kantoor van jou agent en wist het op dat moment. Die vrouw is een droom die werkelijkheid geworden is." Layana weet niet waar Karel het vandaan haalt maar ze kan niets meer zeggen. Ze voelt zich wel wat nerveus. "Had ik toen geweten dat jij nog niets met wie dan ook had, had ik meteen een move gemaakt..." zegt hij zacht.
Layana gaat even verzitten. Zoals die Karel nu praat, ze vind het leuk maar ook meteen zo eng dat ze er wat onrustig van wordt. Karel gaat maar door "Als jij eens geweten had hoe ik van je droomde, hoe ik me voelde elke keer als je bij me in de buurt was en nog steeds als je bij me in de buurt bent." Layana glimlacht wat nerveus. "Layana, alles wat ik hiermee wil zeggen is... Ik hou van jou en wil je niet meer kwijt. En als je me ooit nog een keer zo laat schrikken als dat je gisternacht deed, smijt ik je meteen over mijn knie en krijg je een pak op je billen zoals je nog nooit gehad hebt." Eindigt hij vervolgens in een hele brede grijns. "Oh wat ben jij een etterbak zeg!" zegt Layana en geeft hem zachte maar ferme tik op de bovenarm. "Wat! Alleen omdat ik van je hou?" Zegt Karel alsof hij nu diep gekwetst is. "Nee maar je maakte me even heel nerveus." Karel lacht nu hartelijk. "Oh jij dacht dat ik je ging vragen!"
"Nou zo klonk je wel ja. Je bezorgt me nog een hartverzakking jij." zegt Layana lachend. Karel schud het hoofd. "Zou dat zo erg zijn?" vraagt hij nu voorzichtig. "Nee natuurlijk niet maar daar worden wij vrouwen wel nerveus van!" legt ze lachend uit. "Ah dus nou weet je ook even hoe ik mij voelde toen ik eenmaal besefte wat je had gezegd door de telefoon!" Plaagt Karel weer. "Nou!!! Ga ik dat mijn hele leven nu horen?" "Misschien." Zegt Karel met een grijns "Want het was wel het moment dat ik echt besefte wat jij voor mij betekende lief muisje van me." Layana kijkt hem even aan en kan ook niet boos op hem blijven. "Karel Wijnand... Je bent echt onmogelijk soms." glimlacht ze tenslotte. "Hmmm en dat vind jij best wel leuk. Geef maar toe!" zegt Karel plagerig. "Nee! Ik vind het vreselijk!" plaagt Layana nu op haar beurt. "Oh? Dus nu mag ik vannacht niet stiekem bij je in bedje kruipen?" vraagt Karel met pruillip.
Layana grinnikt "Oh! Dus dat was jij die elke nacht zijn steenkoude voeten tegen de mijne plant!" Karel kijkt alsof hij geschokt is "Oh oh, betrapt!" grinnikt hij. Layana moet lachen en eindigt in een lange gaap. "Hmmm nou ik weet niet wat jij ervan vind, maar ik ga naar mijn nessie." zegt ze tenslotte. Karel knikt. "Ja dat is geen slecht plan en ik doe met je mee." Hij staat op en klapt de bedbank open. Layana loopt alvast naar de douche en weet zo een hele brede grijns te verbergen voor Karel. Wat ze hem namelijk niet verteld heeft is dat ze het helemaal niet erg zou vinden áls hij inderdaad eens stiekem bij haar in bed zou komen te liggen. Tenslotte was er ruimte zat en ach, het was nou niet dat ze hun hele leven apart zouden blijven slapen, toch? Als ze terugkomt heeft Karel zijn bed al opgemaakt en gaat op zijn beurt naar de douche. "Slaap lekker voor zometeen." zegt Layana in het voorbijgaan.
Karel glimlacht en geeft haar een kusje op de wang. "Jij ook muis, lekker slapen." En hij gaat de douche in. Terwijl hij zich klaar maakt voor de nacht kijkt hij eens in de spiegel en laat zijn gedachten de vrije loop. Nu had hij al een heleboel dingen gepland maar hij moest het wel handig aanpakken natuurlijk. Voornamelijk gingen zijn gedachtes uit naar de toekomst, die hij hoopte samen met Layana te gaan delen. Als hij haar ten huwelijk ging vragen moest het wel op een heel bijzonder moment zijn. Niet te extravagant want dan had ze natuurlijk meteen door wat hij van plan was, dus het zou mogelijk aan het einde van een avond uit worden. Hij wilde haar compleet verassen. Maar hij wilde niet lang wachten, want hij wist niet hoelang hij het nog geheim kon houden hoe graag hij met haar trouwen wilde. En het moest allemaal wel perfect zijn. Daarvoor had hij nog even tijd nodig.
Als hij de douchedeur achter zich dichttrekt fluit hij een vrolijk deuntje. Hij ziet Layana nog wat lezen op bed en kijkt even haar zijn slaapbank bedje. Dan haalt hij de schouders op en loopt straal langs zijn bed door naar Layana. Hij laat zich op haar bed ploffen en kijkt haar lief aan als zij verbaasd haar boek weglegt. "Muis?" vraagt hij zacht "Vind je het erg als ik vannacht bij jou kom snurken?" Layana lacht en schud haar hoofd "Kleine dondersteen. Als je me maar niet in de oren blaast." Karel trekt een wenkbrauw op "Hmmm hoezo niet? Wordt je dan heel erg gevaarlijk?" zegt hij speels als hij het zich makkelijk maakt. "Nou, moet jij eens opletten hoe gevaarlijk." Reageert Layana als ze ook onder de dekens kruipt. Even liggen ze zo naar elkaar te kijken. "Weet je, vind je nou ook niet dat dit net het gevoel geeft alsof je een pyjama feestje gegeven hebt voor je beste vriendjes?" fluistert Layana tenslotte.
"Was dat het niet dan?" Fluistert Karel zachtjes terug. Layana gaapt weer eens en grijnst dan "Nee joh! Zijn we toch te oud voor." "Je bent nooit te oud om wat oubollig plezier te hebben muis." is zijn antwoord. "Dat is ook weer zo." mompelt Layana vermoeid. "Weet je wat wel jammer is?" fluistert ze op een gegeven moment. "Nee?" Layana grinnikt "Het is nu niet zo dat je betrapt kan worden door je ouders of zo, dus dat gevoel van spanning is er niet. Dat vind ik wel een beetje jammer." Karel moet ook lachen "Je bedoeld dat je weet dat je iets doet waar je ouders je nog niet oud genoeg voor vinden en toch stiekem doet. Zoals een sigaretje roken in het fietsenhok." Layana knikt "Of tussen de lakens liggen met de leukste jongen van je pyjama feestje." fluistert ze als ze haar ogen dicht doet. Karel haalt eens diep adem. Het was inderdaad wel jammer dat die spanning nu miste, dat had het wel leuker gemaakt.
Hij ligt stil naar Layana te kijken als hij hoort aan haar ademhaling dat ze diep in slaap is. Heel voorzichtig doet hij het licht uit en blijft dan nog in het donker naar haar kijken. Hij zou het uren kunnen om naar haar te kijken. En hij besefte zich dat hij de grootste droom in zijn leven voltooid had. Kon het nog beter worden, vroeg hij zich af. En terwijl hij zo naar een slapende Layana lag te kijken droomde hij wat weg op zijn fantasieën voor de toekomst. Vreemd genoeg waren die nu ineens veel realistischer dan voorheen. Hij zag voor zich hoe Layana in de ochtend de boterhammetjes van hun kinderen in hun schooltassen stopte, hoe ze samen hun kinderen uitzwaaiden naar school en hoe zij dan aan haar verhalen schreef terwijl hij bezig was met zijn foto's. En het was allemaal heel rustgevend. "Welterusten muis" fluistert hij tenslotte als ook hij te moe wordt om de ogen open te houden.