Karel gromt "Je bent helemaal niet onschuldig." Layana grijnst. Na een tijdje moeten ze weer op hangen maar Layana merkt hoe leuk ze het vind zo met Karel. Ook al is hij dan niet thuis. "Was me mooi met die George niet gelukt..." mompelt ze als ze nog een kop koffie voor haarzelf inschenkt. "Die had hoogstwaarschijnlijk alleen maar met zijn kop achter de computer gezeten als die thuiskwam. Die moet echt de waarde van een goede relatie nog maar eens gaan leren." Ze gaat zitten en zoekt haar verhaal op. Een dagje lekker werken aan haar boek zou haar goed doen.
Karel van zijn kant is met recht de seconden aan het afstrepen tot wanneer hij weer naar huis kan. Hij heeft het echt gehad met zijn vrijgezellen leven. Zijn collega's reageren dan misschien wel lacherig maar ze hebben ook door dat Karel het er echt moeilijk mee heeft. Het is dan ook pas zijn eerste relatie.
Karel van zijn kant is met recht de seconden aan het afstrepen tot wanneer hij weer naar huis kan. Hij heeft het echt gehad met zijn vrijgezellen leven. Zijn collega's reageren dan misschien wel lacherig maar ze hebben ook door dat Karel het er echt moeilijk mee heeft. Het is dan ook pas zijn eerste relatie.
Hij probeert er echter wel het beste ervan te maken en als hij op een avond wordt uitgenodigd om nog even met zijn allen in een plaatselijk tentje wat te gaan eten, slaat hij dit niet af. Het wordt best nog gezellig. Wilde verhalen worden er uitgewisseld van aanvallen door haaien tot ontvoeringen door terroristen. Ook Karel heeft zo wel zijn verhalen te vertellen. Over hoe hij een keer met een klein charter vliegtuigje boven de regenwouden in de problemen kwam en neerstortte. Het duurde een week voor ze gevonden waren en al die tijd hadden ze zich moeten verdedigen tegen allerlei gevaarlijk wild. En zo had hij dus nog veel meer. Maar het mooiste verhaal kwam van een collega van hem. Zij ging voor een rapportage een zes weken wonen bij een inheemse stam in Afrika. Zonder het te weten had ze de interesse van één van de zonen van de stamhoofd gewekt en veel te laat had ze opgemerkt dat hij bij haar collega's
aangeklopt had om om haar hand te vragen. "Ja en hij had dus echt vijf geiten bij zich!" lacht ze terwijl ze verteld. Iedereen moet hard lachen. "Jesse zei 'Kom maar met die geitjes' en wilde ze zo meenemen! Zie je het voor je? Had ie daar mooi gezeten met die geiten in het vliegtuig!" ze veegt wat tranen weg terwijl ze nog na hikt van het lachen. Gelukkig was de hele situatie rechtgezet maar het had niet veel gescheeld of zijn collega had nu voorgoed in Afrika gewoond. Karel grijnst eens. Hoe dingen toch kunnen lopen. "Over Afrika gesproken..." begint nu een andere collega die komt met een verhaal over hoe hij ongemerkt zich in een toch behoorlijk moeilijk pakket gewerkt had toen hij foto's wilde maken van wrattenzwijnen en zich bij omkeren om een andere lens uit zijn tas te pakken ineens oog en oog stond met een hele grote kudde gnoe's. Karel fronste. Hij had gezien hoe gnoe's konden zijn.
En ondertussen zit Layana op het festival met een heerlijk bosbessen roomijs te genieten. Ze moest er maar even uit vond ze en besloot het festival eens te gaan bezoeken. Nog een paar dagen en dan zou Karel weer terug komen uit Egypte. Ze keek er nu al naar uit en haar zenuwen werden steeds groter met gevolg dat ze uiteindelijk maar wat afleiding moest zoeken. Het is er best druk en Layana kijkt er niet alleen haar ogen uit, ze doet ook weer wat inspiratie op voor haar boek die nu bijna af is. Aan het einde van de dag is er een grote vuurwerkshow geplant en ze is vastbesloten om daarbij te zijn. Misschien zelf eens wat kiekjes te schieten zodat ze die aan Karel kan laten zien als hij terug is. Af en toe betrapte ze zichzelf erop dat ze in gedachten zat te plannen wat ze zoal samen konden gaan ondernemen als Karel weer terug zou zijn. Soms begreep ze eigenlijk niets meer van zichzelf.
Aan het eind van de warme avond wordt er ruimte gemaakt voor de vuurwerkshow. Layana staat al met haar foto toestel in de aanslag helemaal klaar om foto's te gaan maken. De eerste vuurwerkstukken gaan voorbij en ze is er zo door gebiologeerd dat ze helemaal vergeet om foto's te maken. Maar dan herinnerd ze zich haar voornemen en snel begint ze met het instellen van haar toestel om foto's te maken. Er zitten een aantal mooie bij, vooral omdat ze de maan in het plaatje weet in te passen. Ze hoopt dat als ze de foto's aan Karel laat zien dat hij haar nog wat tips of hints kan geven over hoe ze wellicht betere of mooiere foto's had kunnen nemen. Daarnaast moet ze steeds zo snel zijn want het vuurwerk is zo prachtig dat ze soms gewoon vergeet om dus een foto ervan te nemen. "Nou hou je koppie er even bij Lay, anders wordt het niets en kan je niets laten zien." Spreekt ze zichzelf toe. Vanaf dat moment gaat het goed.
Die avond als ze thuiskomt is ze best wel moe en gaat Layana wat vroeger naar bed dan gebruikelijk. Ze heeft natuurlijk Karel nog wel even aan de telefoon gehad en dat gaf haar wel een goed gevoel. Zoals het er nu uitzag moest ze het nog een week zien te redden en dan zou hij klaar zijn. Toen hij het haar vertelde begon spontaan haar hart sneller te kloppen, maar ze deed alle moeite ervoor om het hem niet te laten merken. Karel had het duidelijk niet makkelijk gehad. Hij mistte haar vreselijk en liet ook geen moment voorbij gaan om haar dat ook te vertellen. En aan zijn stem te horen was inderdaad te horen dat het hem allemaal niet makkelijk afging. Maar nog een week, dan was het leed voorbij, dat waren haar laatste bewuste gedachtes voor ze in een diepe slaap dommelt.
Ze krijgt bijna een hartverzakking als ineens haar inbraak alarm afgaat. Ze zit meteen rechtop in haar bed en nog voor ze goed en wel echt beseft wat er allemaal gebeurd hoort ze ook al een sirene van een politie auto voor haar deur stoppen en kort erop wordt het gevolgd door een hoop gestommel. Meteen gooit ze het licht aan om een agent in haar keuken bezig te zien een inbreker in te rekenen. De inbreker stribbelt nog tegen en de agent moet een aantal keren even flink optreden om de inbreker in het gareel te brengen. "Je bent erbij! Dus kap nou maar met dat geworstel. Die cel ga je echt niet meer ontlopen." grauwt hij de inbreker toe. Vervolgens wordt deze zonder pardon naar de auto gebracht en erin gezet. Dan keert de agent terug om te kijken of er nog dingen ontbreken uit het huis of misschien spullen beschadigd zijn. Layana was al begonnen met alles na te lopen als ze hem binnen ziet komen.
"Mevrouw Arcq, het was maar goed dat u over een inbraak alarm beschikte." zegt de agent als hij even vluchtig zijn ogen door de woning laat gaan. Layana loopt naar hem toe. De hele tijd speelt er door haar hoofd dat dit een collega is van George en ze kan het niet helpen maar ze is blij dat Karel niet aanwezig is. Zo weet George straks lekker nog niets van haar status, om de één of andere reden is ze nog altijd bezig met die George. "Ja... Nou ik ben wel meteen een zestig jaar ouder kan ik u zeggen. Hoe kwamen jullie trouwens zo enorm snel hier?" wil ze nu weten, want met de snelheid waarop ze arriveerden moesten ze haast op de hoek hebben staan wachten. "We volgde deze inbreker al een tijdje. Heeft nog wat andere inbraken op de teller staan maar we moesten deze keer maar eens zorgen dat ie wat langer in de bak komt en dat kan alleen echt als het een heterdaad arrestatie is." verklaarde de agent.
"Heeft de inbreker nog spullen opgepakt? Kapot gemaakt?" Vraagt hij dan aan haar als hij nogmaals even rondkijkt. Layana haalt haar hand door haar haar "Ik heb gezien dat het slot op de voordeur wel beschadigd is, dus ik moet zo even een slotenmaker bellen. Verder op de dingen die op de grond gevallen tijdens de arrestatie in de keuken is er niets beschadigd of van de plek." antwoord Layana als ook zij even rondkijkt. Ze is blij dat haar computer er nog is, want als ze die kwijt was geraakt dan had ze een groot probleem gehad. "Ik zal een verbaal opmaken en zal u op de hoogte houden over wat er gaat gebeuren. Had u verder nog vragen? Is er nog iets waarmee ik u van dienst kan zijn wellicht?" vraagt de agent dan uiteindelijk. "Nee ik denk dat ik het wel ga redden van hier af." verzekerd Layana hem. Even kijkt de man haar aan en knikt dan kort. "Goed, dan ga ik weer. U weet ons te bereiken..."
"Als er weer wat is zal ik meteen bellen." verzekerd Layana de man als hij al onderweg is naar zijn auto. Als de voordeur eenmaal dichtvalt sluit Layana haar ogen en haalt even diep adem. "Gatver..." mompelt ze toch wel kwaad om dan haar mobiel te pakken en de slotenmaker te bellen. Als ze met de man afgehandeld heeft dat hij meteen die kant op komt zucht ze eens diep. "En nu... Bel ik Karel of laat ik hem in het ongewisse?" Ze is in tweestrijd. Als ze hem nu belt dan begint het al met dat ze hem mogelijk uit zijn bed belt. Het is tenslotte al kwart voor drie in de nacht, dus dat hij slaapt dat is zeker. Daar is het kwart voor vier dus als hij nu nog wakker zou zijn was hij zeker zo duf dat er weinig zinnigs meer verwacht mocht worden van hem. Maar daarnaast, áls ze hem zou bellen dan zou hij meteen enorm bezorgd zijn natuurlijk. "Ja en dan hebben we de poppen aan het dansen..." zucht ze.
Ze bijt even op haar lip en gromt wat geïrriteerd. "Gatver! Vervelend allemaal weer. Stomme inbreker ook. Valt hier toch niets te halen." Ze loopt wat heen en weer in de hoop dat ze zo wellicht een besluit kan maken of ze nou Karel moet bellen of niet. "Ja ik moet hem wel bellen, hij komt er anders later achter en dan ben ik echt de klos. Als die erachter komt dat ik het hem niet verteld heb, dan wil hij natuurlijk weten waarom ik hem niet meteen gebeld heb en alles. Kan ik dat weer gaan uitleggen. Erger nog hij kan zelfs gaan denken dat George zelf geweest is en wat geprobeerd heeft en dat ik daarom hem niet durfde te bellen. Man wat die Karel zich in het koppie haalt... Ja ik kan hem maar beter gewoon bellen." Besluit ze dan uiteindelijk. Ze kijkt naar haar mobiel alsof het ding zelf over zou gaan. Alsof op een magische wijze Karel haar zou bellen. Maar dat gebeurd natuurlijk niet. "Gatver!" mompelt ze weer.
Dan toetst ze resoluut zijn nummer in en wacht af tot hij opneemt. Wat uiteraard even moet duren, hij moet eerst even wakker worden, dan realiseren dat zijn mobiel overgaat... In gedachten gaat Layana elke stap langs die Karel doorloopt voordat hij de mobiel opneemt. Stiekem hoopt ze nog dat hij er gewoon dwars doorheen slaapt en dan zou ze het er verder bij laten. Dan zou ze het hem morgen wel vertellen. Dan kon ze in ieder geval aanduiden dat ze ook echt gebeld had. Ze begint langzaam op en neer te lopen door de woonkamer. De mobiel ging nog een keer over, vierde keer inmiddels. Hij had hem in ieder geval niet op automatisch beantwoorden staan. "Had ik anders nu wel even prettig gevonden..." Mompelt Layana tegen haarzelf. En nogmaals gaat het mobieltje over. "Nou kom op, oogjes open..." mompelt ze vervolgens alsof ze Karel zelf loopt aan te moedigen.
Net als ze denkt dat de connectie verbroken zal gaan worden omdat Karel niet opneemt hoort ze de beruchte klik en vervolgens wat gerommel gevolgd door een hele duffe duidelijk niet geheel wakker zijnde Karel. Ze moet even lachen, ze kan hem zich voorstellen, kleine slaperige oogjes, haar door de war en in pieken, slaperig koppie in het algemeen. "Wijnand..." klinkt het met die diepe slaperige zucht. "Lieffie!" roept Layana hem toe met haar meest liefste "er-is-niets-aan-het-handje-dus-geen-paniek" stem en dan wacht ze even om hem de kans te geven om door te hebben dat hij haar aan de lijn heeft. "Muis! Wat is er aan de hand? Waarom bel je?" Klinkt hij meteen een stuk wakkerder en ook bezorgd. "Ahw lieffie was je aan het slapen? Sorry dat ik je wakker bel. Hoe laat is het eigenli... Oh jee zo laat al?" speelt Layana nu duidelijk de onschuld. Karel klinkt nog altijd vermoeid "Lay... wat is er aan de hand?"
Layana haalt even heel diep adem en brengt het dan allemaal even heel snel in de hoop dat Karel te slaperig is om alles echt op te pikken en niet meteen in een totale paniek zal schieten. "Nou kijk, ik denk ik bel even omdat ik je moet melden dat als je straks thuis komt je de sleutel niet kan gebruiken want er is namelijk zojuist ingebroken en ik zit te wachten op de sleutelmaker om dus een ander slot in de deur te zetten want die is nu dus stuk." Ze zegt het snel, luchtig en met een hele boel informatie. Dat moest wel werken. Karel gaapt eens. "Slot kapot..." herhaalt hij dan wat slaperig. Layana knikt. Het lijkt erop dat haar plan gaat werken. Ze kan Karel over zijn ongeschoren kin horen wrijven. Het is wel duidelijk dat er een aantal dingen zijn doorgedrongen en ze bijt op haar lip. Dan beseft ze dat ze hem misschien niet teveel kans tot nadenken moet geven.
"Nou ik denk laat je dat dus even weten, dan hoef je niet te denken dat ik je weer buitensluit of zo. Snap je? Ga maar weer snel slapen nu want morgen heb je weer een drukke dag had ik begrepen." Karel mompelt nog wat en ze meent het woord 'inbraak' te ontcijferen uit zijn gemompel, hij is ook duidelijk andere dingen aan het doen. "Karel?" "Ja ja muis... ik hoor je... Nog niet helemaal wakker dat is alles." zegt hij vermoeid. Hij lijkt zijn horloge gezocht te hebben en nu de tijd te checken. Layana beseft dat hij steeds wakkerder zal worden en dat ze echt heel snel moet zorgen dat ze nu hem weer naar bed krijgt wil ze niet een Karel die totaal overstuur is creëren. "Geeft niet, anders spreek ik je morgen wel oké? Ik had natuurlijk ook gewoon morgen kunnen bellen. Ik hang wel op, ga maar lekker slapen he." Zegt ze snel. Karel mompelt weer wat en ze neemt haar kans waar. "Ja, jij ook welterusten!" en hangt op.